Waarom oud en nieuw voor mij anders voelt …

Waarom oud en nieuw voor mij anders voelt …

Een liefdevolle reflectie op een overgang die niet altijd voelt als een nieuw begin

Oud en nieuw. Het moment waarop we met z’n allen aftellen, het oude achter ons laten en het nieuwe omarmen. Of dat is tenminste wat het lijkt te moeten zijn. Het idee van een frisse start, het optimisme van nieuwe voornemens, een  reset. Voor velen een feest, een viering. Maar voor mij is het al zolang ik me kan herinneren anders.

Er is iets aan deze overgang dat me raakt. Het is niet alleen de overgang van een datum, maar de energie die ermee gepaard gaat. Het voelt als een piek een golf van verwachtingen, verlangens en hoop.

En dat is wat ik zo intens ervaar. Het is alsof de wereld massaal naar buiten keert,  probeert veranderen, terwijl ik juist de neiging voel om naar binnen te keren.

Dit gevoel heb ik altijd gehad. Toen ik jonger was, ging ik gewoon mee met de stroom. Lachen, dansen, aftellen tot middernacht. Het was gezellig en leuk, maar ergens voelde ik me nooit helemaal aanwezig. Ik begreep toen nog niet waarom. Waarom ik juist tijdens oud en nieuw zo’n spanning in mijn buik voelde.

Het leek alsof ik niet alleen mijn eigen emoties voelde, maar ook die van anderen. Het duurde jaren voordat ik inzag dat dat precies is wat er gebeurt.

De piek in energie

Tijdens oud en nieuw lijkt de energie van de wereld om me heen zich op te stapelen. Iedereen blikt terug, maakt plannen, stelt zichzelf doelen. We leggen massaal verwachtingen buiten onszelf: dit jaar moet het anders, beter, perfecter. Al die intenties, al die verlangens en ook al die druk om te veranderen  ik voelde ze bijna alsof ze van mij waren.

Maar dat is niet zo ..

Dat besef heeft me zoveel rust gebracht. Waar ik me vroeger liet meeslepen door de intense energie , kan ik nu steeds beter voelen wat van mij is en wat van een ander.

Ik hoef die spanning, die piek, niet over te nemen. Ik mag erbij stilstaan, het waarnemen, maar het is niet van mij.

Tijd is meer dan een kalender

Wat me ook heeft geholpen om anders naar oud en nieuw te kijken, is me te verdiepen in andere manieren om tijd te begrijpen. Want als je erover nadenkt, 1 januari het  is een door mensen bedachte datum, een grens die we hebben afgesproken. Maar dat betekent niet dat het per se een natuurlijk moment van verandering is.

Toen ik me verdiepte in de Maya-kalender, begon ik tijd op een andere manier te zien. De Maya’s, met hun diepe verbondenheid met de natuur en het universum, zagen tijd niet als een rechte lijn van begin naar einde. Voor hen was tijd een cirkel, een eindeloze cyclus van overgang en herhaling.

De Maya-kalender zit vol ritmes en lagen. Ze kenden een rituele kalender van 260 dagen, die vooral draaide om energie en spiritualiteit. Maar wat me misschien wel het meest raakte, is hun idee dat het einde van een cyclus geen abrupt einde is, maar een overgang.

Een moment van loslaten en opnieuw beginnen, niet met haast, maar met aandacht. Dat voelt zoveel zachter en echter dan het dwingende idee dat alles op 1 januari ineens anders moet.

Ik voel dat ook. Voor mij komt verandering niet op commando. Het ontvouwt zich, op zijn eigen tijd.

Dit jaar heb ik zo transformatie doorgemaakt dat dit voor mij al als “nieuw” begin voelde ..

Of winterzonnewende, rond 21 december, de dagen worden langzaam weer langer, het licht keert terug. Dat ritme van de natuur raakt me veel dieper dan het aftellen van een klok.

Hoe ik er nu mee omga

Oud en nieuw is voor mij geen moment meer van moeten, maar van mogen. Ik heb geleerd dat ik deze overgang op mijn eigen manier mag beleven. Hier is wat mij helpt:

1. Observeren zonder meegezogen te worden

Ik voel de energieën om me heen nog steeds heel sterk, maar ik hoef ze niet meer over te nemen. Het is oké dat de wereld op een bepaalde manier voelt, en het is ook oké dat ik mijn eigen ruimte daarin vind.

2. Mijn eigen ritme volgen

Ik dwing mezelf niet meer om precies op deze dag terug te kijken, voornemens te maken of alles anders te doen. Soms voelt de lente, met haar nieuwe leven, als een logischer begin. Soms is het een moment in de zomer of gewoon een willekeurige dag waarop ik voel: nu ben ik klaar voor iets nieuws.

3. Mezelf toestemming geven om los te laten

Wat ik misschien het meeste heb geleerd, is dat ik niets hoef. Geen grootse afsluiting, geen perfecte start. Tijd stroomt. Alles mag zijn. En dat is genoeg.

Voor wie zich hierin herkent

Misschien lees je dit en voel je hetzelfde. Misschien ervaar jij ook die piek in energie tijdens oud en nieuw  die golf van emoties en verwachtingen die je soms dreigt mee te sleuren. Weet dat je niet alleen bent. Het heeft mij jaren gekost om te begrijpen wat ik voelde, en om dat gevoel te omarmen.

Het is oké om oud en nieuw op jouw manier te beleven. Je hoeft niets op te leggen, niets buiten jezelf te zoeken. Je mag stil zijn, je mag voelen, je mag kiezen wat voor jou klopt.

Tijd is niet dwingend. Zoals de Maya’s ons leren, beweegt tijd in cirkels. Het draait niet om het perfecte moment, maar om de momenten die jij kiest.

En dat, lieve lezer, wens ik jou ook toe: een nieuw jaar waarin je helemaal jezelf mag zijn.

Dank je wel voor het lezen van mijn blog.

Liefs Dolores